Direktno poređenje dispozicija starog u novog mosta.
Zapaziti da su lukovi novog mosta na oko dva puta većoj visini iznad kolovoza u odnosu na stari.
Takođe, visina lukova manjeg od dva lučna mosta (177 m raspona, sada je skoro sastavljen) je veća od visine većeg luka starog mosta!
Najbitnija razlika starog i novog mosta je u osnovnom statičkom sistemu:
- Stari most: Sistemi pravih lukova i uklještenih u temeljne oporce.
Sile kojima most deluje na oporce, odnosno sile kojima se oporci odupiru mostu (na slici) su kose. Horizontalne komponente reakcija oslonaca su čak veće od vertikalnih. Zbog toga se ovakvi sistemi po pravilu primenjuju u uslovima gde ima prirodnih uslova za obuzdavanje horizontalnih sila, obično na kosim terenima i stenama. (Videti sliku 12).
Ako je teren sa temeljima ravan, kao što je ovde slučaj, onda mora da se osposobi da primi ogromne horizontalne sile i sve to da traje najmanje 100 godina (koliko se zahteva za životni vek mosta po savremenim EN). Ukoliko dođe do horizontalnog pomicanja oporaca, lukovi se “raskrečuju”, a most dolazi u životnu opsnost!
Nažalost, upravo to se desilo sa starim mostom, i to posle samo 4 godine eksploatacije, prilikom velike poplave 1965.
- Novi most: Sistemi lukova sa zategama.
Pri vertikalnim opterećenjima reakcije oslonaca su samo vertikalne, (nema horizontalnih).
“Raskrečavanje” lukova sprečavaju zatege koje su zbog toga zategnute, (odatle i naziv – zatege).
Tlo je od vertikalnih opterećenja opterećeno samo vertikalno. (Uobičajeno, tlo može da ponese mnogo veće sile vertikalno nego horizontalno).
Ovo su najvažniji razlozi zašto su ovakvi statički sistemi široko primenjeni u mostogradnji u sličnim okolnostima terena, u poslednjih 120 godina. Videti u nastavku sliku 13.
- Stari most: Sistemi pravih lukova i uklještenih u temeljne oporce.
Sile kojima most deluje na oporce, odnosno sile kojima se oporci odupiru mostu (na slici) su kose. Horizontalne komponente reakcija oslonaca su čak veće od vertikalnih. Zbog toga se ovakvi sistemi po pravilu primenjuju u uslovima gde ima prirodnih uslova za obuzdavanje horizontalnih sila, obično na kosim terenima i stenama. (Videti sliku 12).
Ako je teren sa temeljima ravan, kao što je ovde slučaj, onda mora da se osposobi da primi ogromne horizontalne sile i sve to da traje najmanje 100 godina (koliko se zahteva za životni vek mosta po savremenim EN). Ukoliko dođe do horizontalnog pomicanja oporaca, lukovi se “raskrečuju”, a most dolazi u životnu opsnost!
Nažalost, upravo to se desilo sa starim mostom, i to posle samo 4 godine eksploatacije, prilikom velike poplave 1965.
- Novi most: Sistemi lukova sa zategama.
Pri vertikalnim opterećenjima reakcije oslonaca su samo vertikalne, (nema horizontalnih).
“Raskrečavanje” lukova sprečavaju zatege koje su zbog toga zategnute, (odatle i naziv – zatege).
Tlo je od vertikalnih opterećenja opterećeno samo vertikalno. (Uobičajeno, tlo može da ponese mnogo veće sile vertikalno nego horizontalno).
Ovo su najvažniji razlozi zašto su ovakvi statički sistemi široko primenjeni u mostogradnji u sličnim okolnostima terena, u poslednjih 120 godina. Videti u nastavku sliku 13.
Preseci mostova na delu mosta sa većim lukovima.
Sledi serija slika poređenja raznih izgleda starog i novog mosta na slikama približno uporedivim.
Najpre – opšti izgled i pogled sa kolovoza. Može se naslutiti velika razlika u visini lukova.
Najpre – opšti izgled i pogled sa kolovoza. Može se naslutiti velika razlika u visini lukova.
Stari i novi most u pogledu sa obale i reke.
Još jedan pogled sa obale i sa kolovoza.
Poslednja slika – poređenje gradilišta mostova nekad (1960.) i sad (kraj 2013.).
